Nerveus belde ik aan. Het duurde even voordat ze de deur opende. Ik was verbluft. Via MSN had ze me wel een foto van zichzelf gestuurd, maar in werkelijkheid zag ze er nog mooier uit. Ze ademde een schoonheid die ik met geen woorden kan omschrijven. ‘Zijn die voor mij?’ Ze keek naar de bos bloemen in mijn handen. ‘Uh, ja… voor uhm… jou… ja,’ stamelde ik. ‘Hee, zulke bloemen staan volgens mij ook bij de buren in de tuin,’ merkte ze op. Ik zweeg. Ik kon haar moeilijk vertellen dat die bloemen juist niet meer bij de buren in de tuin stonden. De bos die ik gekocht had, was immers vernield door de deuren van de trein.
Brandend water
De branding over mijn voeten Staar ik naar de horizon De avondlucht begroeten Het water als kameleon Oranje, gele en paarse kleuren Vermengend tot een geheel Golven die opfleuren Onder het dagelijks ritueel De zon verdwijnt langzaam Zakkend in de kalme zee De vriendelijke golven tesaam Voeren zijn vlammen mee Nog even en het licht … Lees meer