Martin

Tijdens een reis naar Ierland viel me het grote aantal zwerfjongeren op, vooral in Dublin. Dat gaf me de inspiratie voor dit verhaal.

“Sir, do you have any change? Please sir?” Vanonder haar vette, donkere lokken kijkt Fiona O’Sullivan de passant met haar grijsblauwe ogen smekend aan. De man kijkt neer op het vijftienjarige meisje dat met de beker van Starbucks in haar hand halverwege de Ha’penny Bridge zit. Wie haar ziet, zou denken dat ze lang vervlogen tijden wil laten herleven en de tol van een halve penny int die men moest betalen om via de brug de rivier de Liffey over te steken.

Lees meer

Met mijn handen diep weggestopt in de zakken van mijn jas, stopte ik toen ik de letters ‘antiquariaat’ op een van de ramen zag prijken. Het was een moment van herkenning, al leidde mijn herinnering mijn blik vooral naar de woning boven de winkel.

Het was een oud pand, met bakstenen waarvan de oorspronkelijke kleur door de tand des tijds was bedekt met een donkere laag vuil. De oude karakteristieke ramen sierden nog steeds de vensters van de bovenwoning. Het waren grote ramen, die door witte latjes werden onderverdeeld in een twaalftal kleinere, rechthoekige vensters. Het waren de ramen die mijn herinnering nog kende van zo’n 12 jaar geleden.

Lees meer

Ik had me het einde der tijden toch wat anders voorgesteld. Onheilsprofeten hadden ons jarenlang lekker gemaakt met massale sterfte, kou, oorlogen, meteorieten, overstromingen, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en aswolken, verschuiving van de polen, nucleaire rampen, marsmannetjes en noem het maar op. En dus hadden wij ons op alle mogelijke scenario’s voorbereid. In de kelder van Eelco lagen onder andere gasmaskers, een grote voorraad blikvoedsel en flessen water. De muren, het plafond en de vloer waren bedekt met dikke loodplaten tegen radioactieve straling en er lagen zonnebrillen en zwarte pakken met witte overhemden voor het geval er aliens kwamen. Omdat een natuurramp ons eerste toevluchtsoord zou kunnen wegvagen, hadden we aan de andere kant van het land een boerderij gekocht, waar we dezelfde voorbereidingen hadden getroffen. Eva stelde nog voor om daar meteen onze intrek te nemen, maar de boerderij lag dichter bij de slapende vulkanen van Duitsland dan het huis van Eelco.

Lees meer