Samenvatting
Het dorp wordt wereldnieuws en de slachtingen het onderwerp van elke televisieshow en elk gesprek. De inwoners van San Giuda, in shock door de moorden en gebeurtenissen die daarop volgen, beginnen langzaam door te draaien.
Veronesi heeft een vlotte schrijfstijl, waardoor het verhaal lekker wegleest. Het gegeven, een bizarre slachtpartij bij een afgelegen dorp, is op zichzelf al boeiend. In plaats van in te gaan op wat er precies is gebeurd, gaat het verhaal vooral over de impact die het gebeurde heeft op de lokale bevolking. Wat er ook is gebeurd, is gebeurd, en hoe en waarom het is gebeurd, dat blijft in het midden.
De auteur is er goed in geslaagd om de gebeurtenissen naar de achtergrond te schuiven en de bewoners van het dorp naar de voorgrond te halen. Het verhaal wordt in een wisselend vertelperspectief verteld door de priester van het dorp en een vrouwelijke psychiater van buiten het dorp. Op deze manier worden beide hoofdpersonen ook door de ogen van de ander belicht, wat het verhaal zeker ten goede komt.
Dat je uiteindelijk niet weet wat er zich precies heeft afgespeeld in het bos, deert het verhaal niet. Wel vind ik dat het einde iets te langdradig is en korter had gekund. Vooral het laatste hoofdstuk, waarin iedere vorm van interpunctie ontbreekt (wat mij zo bedoeld lijkt door de auteur, want anders herhaalt de drukfout zich vele pagina’s lang), had mijns inziens achterwege kunnen blijven. Het doet ook een beetje afbreuk aan de rest van het verhaal.
Maar al met al een leuk boek om te lezen.
7/10